Finissage

Rani slorpt de omgeving in zich op.
Vanzelf.
Niet expres maar wel aandachtig.
Ze ziet het misverstaan, dat vindt ze soms pijnlijk en soms grappig.
En dan … wil ze verbinden.
En nog liever,
gaat ze spelen.

Via haar werk wil ze een portaal creëren naar de werelden tussenin. Naar de werelden tussen het wel en het niet. Ze zet figuren neer die levend noch dood zijn. Het zijn figuren met vragen over de onontdekte dieptes van het bestaan. Rani gelooft dat het blijvend inzoomen je naar dezelfde dimensie katapulteert als het blijvend uitzoomen. Rani flirt met de cliché’s van de zweefteef maar ze durft het zweven serieus vast te grijpen om zich eraan te kunnen overgeven. Haar werk is open voor associatie, ontroerend, heeft een hypnotische aantrekkingskracht en een gezonde dosis zelfrelativerende humor.